تحلیل روز: غریبه انگاشتن کشاورزان و تشکل های آنان در وزارت جهاد کشاورزی
15/ 12/ 1401
کشاورزی آیندۀ جهان - منصور انصاری
سال ها پیش که وزارتخانه یا شاکله دولت خود را پاسخگو به افکار عمومی می دیدند، هر کدام به فراخور بر آن بودند که تغییر و تحولات در برنامه ها را توضیح و تشریح و مخاطبان خود را به مشارکت و همراهی بیشتر جلب کنند تا اجرایی موفق تر در سیاست ها و برنامه ها داشته باشند.
این الزام برای وزارت خانه ها بر این باور متکی بود که آنچه می خواهند انجام دهند یا انجام داده اند برای رفاه عمومی و مردم است پس آگاهی و اطلاع مردم از چند و چون تصمیمات یا سیاست های اجرایی، موجب پیشبرد بهتر و بیشتر امور می شود.
حال در دولت سیزدهم طی یک سال و نیم گذشته، این رویه سازنده کمتر مورد توجه قرار گرفته است و متاسفانه وزارت جهاد کشاورزی با دو دسته مخاطب خاص شامل حدود 4 میلیون و 500 هزار نفر بهره بردار از طیف های وسیع کشاورزان و جمعیت 80 میلیونی کشور به عنوان مخاطب عام، از این رویه ناکارآمد متاثر شده و چندان اهمیتی به توضیح و تشریح آنچه قرار است انجام گیرد یا انجام گرفته، به ویژه در حوزه انتصابات در ساختار تشکیلات وزارتخانه نمی دهد و فکر می کند فقط انعکاس خبری این تصمیمات برای مخاطبان کافیست؛ اما ظاهرا غافل است از اینکه در نتیجه چنین سیاستی وزارت جهاد کشاورزی تبدیل می شود به یک وزارتخانه خبری تمام عیار که اخبار آن را فقط خود، صدا و سیما و چند خبرگزاری غیر تخصصی منتشر می کنند و رسانه های تخصصی نیز به ناگزیر این خبرها را بازنشر می دهند؛ اخباری که همگان می دانند قابل صدق و کذب است و می تواند تاثیر کمی داشته باشد.
آن گاه لابد، همه رسانه های تخصصی هم باید در پس قافله رسانه های سیاسی جناحی، لنگان لنگان خود را به معرکه تغییرات تشکیلات وزارت جهاد کشاورزی برسانند؛ بدون تحلیل، تفسیر، توضیح و تشریح دلایل جابجایی و یا گزارش های خبری.
اما با این روند اطلاع رسانی، وزارتخانه روز به روز از افکار عمومی دور می شود و در فضایی خالی از استدلال، تشریح و توضیح که لاجرم شایعه، پچ پچه و شایعات و برداشت های نادرست شکل می گیرد و میدان تاخت و تاز برای ناراستی ها باز می شود، آسیب می بیند و نمی تواند خود را جمع و جور کند!
بارها و بارها کشاورزان و بهره برداران یا حتی کارشناسان درون و بیرون وزارتخانه در مورد جابجایی این یا آن معاون، مدیرکل یا مدیر سازمان و غیره از خبرنگاران و مدیران رسانه های تخصصی که بیشتر به آنها دسترسی دارند پرسیده و می پرسند که چرا فلانی را عوض کردند، او که آدم خوبی بود یا برعکس، فلانی آدم چندان خوبی نبود اما چه کار کرده بود که عوضش کردند و غیره، و حتی به راحتی می گویند احتمالا فلانی در مقابل دزدی ها ایستادگی کرده و اینها هم به ناگزیر عذرش را خواسته اند!
اما رسانه های تخصصی که بخشی از مخاطبان خاص را پوشش می دهند می توانند بحث های توضیحی، تشریحی و البته تخصصی در مورد تغییرات، چه در سیاست ها و برنامه ها و چه اشخاص و سمت ها و تصمیمات محقانه وزیر و یا معاونان وی را با استدلال متقن به گوش کشاورزان یا حتی کارشناسان داخل وزارتخانه برسانند و وزارتخانه را در مقابل بحث های تخریبی بیمه کنند و از قضاوت نادرست افکار عمومی بخش برهانند؛ مشروط بر آنکه رسانه های تخصصی از اطلاعات لازم و کافی در این زمینه ها برخوردار شوند.
اینکه مثلا یک معاون وزیر با سلام و صلوات می آید و به یکباره می رود چه توجیهی دارد؟ آیا موضوع سیاست های غلط و ناکارآمد در میان بوده یا بر فرض، مخالفت وی با پندارگرایان موجب شده که کنار گذاشته شود؟ آیا ایشان خسته شده بوده یا مثلا یک فرصت تحصیلی برایش فراهم شده که می بایست می رفته است؟ چرا بعد از رفتن یک معاون وزیر، به جای تشریفات آبکی و تکراری تودیع و معارفه، صریحا گفته نمی شود که فلانی به خاطر داشتن چنین و چنان نظراتی کنار گذاشته شده و خلاص و «الفاتحۀَ مَعَ الصَّلوات»؟!
آنچه مسلم است؛ این شیوه نمی تواند به خلاقیت ها و فرهنگ سازی های تحول ساز منجر شود و هر چند بحث در این عرصه که به گفتمان های سازنده دامن می زند بسیار است، اما در این مختصر نمی گنجد و فقط به همین بسنده می کنیم که گفته شود؛ به نظر می رسد وزارت جهاد کشاورزی، کارشناسان خود در زیربخش های مختلف و کشاورزان و تشکل های آنان را غریبه می انگارد و آنها را برای درک تصمیماتش مبنی بر تغییرات، صالح نمی داند و در واقع نوعی خودی و غیر خودی در این عرصه حاکم است.
