تحلیل کشاورزی روز: نشانی غلط ندهیم!
کشاورزی آیندۀ جهان-07/ 03/ 1402
در آستانه معرفی یکی از شخصیت های کشاورزی به مجلس که در حال حاضر تنها مورد جدی و مطرح جامعه کشاورزی است و در جایگاه سرپرست وزارتخانه، حضوری همه جانبه در عرصه های مختلف کشاورزی دارد و از نقاط مختلف کشور سرکشی می کند، حتی در مراسم افتتاحیه یک کارخانه بسته بندی گلاب در یکی از روستاهای استان فارس در کنار جواد عسگری نماینده این استان و رئیس کمیسیون کشاورزی مجلس که زمانی هم شایعه شد خود را مهیا برای وزارت کشاورزی می داند نوار قطع می کند، بحث های تحلیلی اینکه وزیر آینده کشاورزی چه کسی است یا چه کسی باید باشد و الزاما دارای چه ویژگی ها و خصوصیاتی است در مطبوعات تخصصی بالا گرفته و غالبا، نویسندگان و تحلیل گران از منظری تقریبا یکسان این بحث را مورد مداقه قرار داده و می دهند.
البته در شکل انتزاعی هر کارشناسی می تواند حسب تشخیص ضرورت ها و نارسایی های کشاورزی خصوصیاتی برای شخصی که باید مسئولیت کشاورزی را بر عهده بگیرد ذکر کند، اما موضوع اداره کشاورزی مملکت فراتر از این بحث هاست؛ اینکه بیاییم احصاء کنیم وزیر کشاورزی آینده باید اقتصاددان، سیاست مدار، مدیری قاطع و ... باشد، هرچند درست است، اما فرع بر وضع کنونی اقتصاد کلان کشور و به تبع آن اقتصاد سیاسی کشاورزی است، اقتصادی که در مخمصه و محدودیت شدید ارزی و اعتبارات ریالی گرفتار آمده است.
به عبارتی، به جز یک تغییر بنیادی در ساختار اقتصاد سیاسی کشور و گشودن دریچه های مسدود شده در دیپلماسی خارجی و صحنه جهانی که بارها به آن اشاره کرده ایم، از دست هیچ کس با هر مقدار توانایی و دانش عملی و تجربی در حوزه کشاورزی کاری برنمی آید!
به واقع، موضوع اداره امور کشاورزی مملکت و تنظیم بازار وسیع آن منتفی است، آنچه می ماند کنترل اوضاع است.
اگر این گونه نبوده و نیست و بحث مدیریت و آگاهی های تخصصی اقتصادی مطرح است، ستاد امنیت غذایی یا ستاد دیپلماسی امنیت غذایی و جلسات متعدد و مکرر و حتی روزانه آن برای چیست؟
یعنی هر شخصی، با هر میزان توانایی که برای تصدی مقام وزارت به مجلس معرفی شود و رای بیاورد، الزاما نمی تواند منفرداً برنامه ریزی و سیاست گذاری کند و یا به تشخیص خود اقدامات اجرایی را در دستور کار قرار دهد، بلکه باید در قالب تصمیمات این ستاد که ترکیبی از دولت و غیر دولت است، آن هم سر صحنه اتخاذ تصمیم کند.
این توضیحاتی هم که برخی دوستان تحلیل گر در مورد وزیر آینده مطرح می کنند، گذشته از بخش های ناپسند تمجیدی هدفمند آنها، به حقیقتی برای راهنمایی تصمیم گیرندگان سیاسی رهنمون نمی شود.
مسلما وزیر آینده باید همسو با جناح سیاسی غالب و برتر باشد و چون مجلس هم به دور از این همسویی نیست به هر شخصی با این خصوصیت، جدا از امتیازات بارز تخصصی و توانایی های فردی، رای می دهد ولاغیر!
باید گفت؛ به هر حال برای کاهش و تعدیل تورم پنهان و آشکار 68 و 69 درصدی رشد یابنده مواد غذایی، خوب، مناسب یا بد و ناکارآمد بودن یک وزیر با هر خصوصیاتی که گفته می شود نمی تواند به طور قطعی و جدی کارساز باشد. لذا ضروری است مسائل عمده تولید و بازرگانی در کشاورزی و امنیت غذایی که ابرچالش و بزرگترین بحران اقتصاد کلان کشاورزی است را، اگر قصد مداهنه نداریم، به خصوصیات یا این و آن توانایی شخصی که می خواهد وزیر شود تقلیل ندهیم.
لازم است که ما، به عنوان خبرنگاران کهن سابقه با چند دهه فعالیت در نشریات تخصصی، واقعیت ها را صریح و بی پرده به حکمرانی، دولت و مجلس، اگر نماینده واقعی مردم باشند بگوییم، خواه پند گیرند و خواه ملال!
ختم کلام اینکه؛ برای بهبود تولید، بازرگانی و نهایتا اقتصاد کشاورزی، تکیه کردن بر خصوصیات فردی شخصی که می خواهد وزیر شود، نشانی غلط دادن و به نوعی فرعی کردن ابَر مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم به ویژه در حوزه کشاورزی و امنیت غذایی است و برعکس، وزیر هر فردی با هر توانایی و تخصصی که باشد، در شرایط تغییر ساختار اقتصادی و برون رفت از بن بست های سیاسی کنونی می تواند اداره امور کشاورزی را سامان دهد و کشور را به ساحل امن امنیت غذایی پایدار برساند.
منصور انصاری
در شبکه های اجتماعی ما را دنبال نمایید.
