اخبار کشاورزی
سال دیگر مجبورند بکارند!
پنج شنبه پنجم مرداد 1402
کشاورزی آینده جهان- منصور انصاری
ظاهرا نه دولت سیزدهم و نه وزیر تازه صدارت یافته وزارت جهادکشاورزی، هیچکدام حاضر نیستند به پرسش کشاورزان گندم کار پاسخ دهند که در نهایت بابت هر کیلو گندم قرار است چقدر بدهند؟
آنچه کشاورزان گندم کار گرفته اند علی الحساب است و بقیه اش را بعدا می دهند یا نه، دیگر همین است و بقیه ای در کار نیست؟ اگر قرار است بقیه ای بدهند، چقدر است؟
دولت در چارچوب مطالبه یک حق از سوی کشاورزان به قیمت گندم نمی نگرد بلکه پرداخت علی الحساب را برای رفع و رجوع کار خود و اینکه کشاورزان را در وضعیت بلاتکلیفی قرار دهد نگه داشته است.
به واقع و با تعبیری دیگر، دولت این علی الحساب را داده است که کشاورزان با آن کاشت سال آینده را تدارک ببینند.
سیاست گذاران دولتی اقتصاد، در شرایطی که وزیر جهادکشاورزی ساکت و بی عمل در مقابل این مسئله سعی در تثبیت موقعیت خود دارد و سخنی نمی گوید و نمی خواهد نارضایتی کشاورزان را به روی خود بیاورد ترجیح می دهند بقیه مطالبات کشاورزان گندم کار را پشت گوش بیندازند و با خود می گویند کشاورزان گندم کار مجبورند سال دیگر هم بکارند، ولی این برخورد از سوی دولتی که خود را پاسخگو می نامد نمی تواند سنجیده باشد. بهانه مدیران اقتصادی در سازمان برنامه و بودجه و بانک مرکزی این است که پرداخت کامل مطالبات کشاورزان تورم زاست و دولت هم پول ندارد، این یک توجیه کاملا نادرست است زیرا کشاورزان در صورت دریافت مابقی پول گندم خود به دلیل بدهی نمی توانند آن را وارد بازار پولی کنند و مجددا برای تولید سال دیگر و خرید نهاده ها صرف می کنند.
کشاورزان گندم کار هر چه دریافت کنند پس از پرداخت بدهی های کاشت، داشت و برداشت سال زراعی گذشته، مانده نقدینگی خود را برای تولید سال آینده مورد استفاده قرار می دهند و همه اقتصاددان ها هم می دانند پولی که برای تولید یکی از مهم ترین محصولات استراتژیک صرف می شود نمی تواند تورم زا باشد بلکه به نوعی یک فرایند ضد تورمی دارد.
از این گذشته، به رغم دستوری بودن کاشت گندم، کشاورزان برای جبران زیان خود یا دست یابی به حاشیه سودی که از کاشت گندم نصیب آنها نشده است در شرایط زمین های آبی به سوی کشت محصولات صیفی و سبزی و پیاز می روند که اگر برایشان بگیرد و شرایط بازار مساعد باشد چندین برابر آنچه از گندم برایشان حاصل می شود سود می برند.
آنچه کشاورزان را به سوی کاشت گندم سوق می دهد، تضمینی بودن قیمت مناسب برای گندم است و اگر تضمینی مانند آنچه امسال برای آنها رقم خورد تکرار شود، طبیعی است که گندم نخواهند کاشت، از سوی دیگر، در میان دولت هستند کسانی که واردات بی دردسر گندم که بالاخره حاشیه هایی هم دارد را به بهانه های مختلف به تولید داخل ترجیح می دهند.
پس به نظر می رسد تاکتیک «سال دیگر مجبورند بکارند»، در این عرصه تبدیل به یک قاعده شده است.
در پایان باید گفت؛ طبق گزارش های رسیده به کاج پرس، کشاورزان غالبا می گویند بابت هر کیلو گندم 11 هزار و 500 تومان پس از کسر یارانه های کود ،سم و بیمه دریافت کرده اند و از پرداخت مبلغ 1500 تومان یارانه تشویقی تحویل گندم خبری نبوده است.
کشاورزان می گویند؛ به واقع این ظلم است و ما هم که یک تشکل سراسری قدرتمند و منسجم نداریم، کاری نمی توانیم انجام دهیم.
در شبکه های اجتماعی به ما بپیوندید:
