جمعه, ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

تحلیل روز: جهاني شدن ديپلماسي اقليم و ضرورت ايجاد اقتصاد نوظهورانرژي خورشيدي

 

 

 

کاج پرس -04/ 09/ 1400

 

فشار افکار عمومي و نه دلخواه قدرت هاي بزرگ يا شرکت هاي چند مليتي سرمايه داري جهاني، دولت هاي آزاد، نيمه آزاد، اقتدارگرا و درون گراي بسته را وادار به اعلام ناگزير کاهش گازهاي گلخانه اي در عرصه استفاده از سوخت هاي فسيلي کرده و اصطلاحاتي چون «کربن صفر» به عنوان شاخصي براي ديپلماسي کشورهاي جهان تبديل شده است.

 

موضوع اين پديده جهاني منبعث از فشار افکار عمومي و عرصه بين الملل مجازي، حتي فضاي اجماع گروه 20 (G20)در ايتاليا را به گونه اي تحت شعاع قرار داد که سران چند کشور از جمله آمريکا، انگلستان و چين، بخشي از سخنراني خود را به آن اختصاص دادند و هر چند پيش از اين سعي داشتند صراحتا در اين مورد در مقابل دوربين ها و شبکه هاي خبري جهاني سخني نگويند و تعهدي براي خود ايجاد نکنند، اما آشکارا موضوع کاهش گازهاي گلخانه اي با عنوان کاهش کربن در فرايند صنعتي شدن و استفاده از انرژي هاي ناپاک حاصل از سوخت هاي فسیلی را به رغم زيان هزاران ميلياردي براي آنان به ميان آوردند.

به نظر مي رسد جهان دريافته است؛ سرمايه، سود و رقابت هاي ويران کننده بشر نبايد به قيمت نابودي محيط زيست تمام شود و مي بايستي دامنه اين حرص و ولع، سوداندوزي و رقابت بي انتها را متعادل و منطقي کرد زيرا عرصه گيتي اعم از جنگل ها، مراتع، کوه ها، درياها، آب و هوا و گرمايش زمين، به تمامي انسان ها اعم از غني و فقير و دارا و ندار و بلکه به همه موجودات زنده تعلق دارد.

با اين وجود و با اين برآمد کم سابقه در توجه به موضوع محيط زيست و اقليم در حال گرم شدن، آنتونيو گوترش مي گويد چندان راضي نيست، زيرا در اثر فعاليت هاي صنعتي و بهره گيري نامحدود از انرژي هاي فسيلي، آب درياها بالا آمده و ديري نخواهد گذشت که کره زمين 2 درجه گرم شود؛ يعني شرايطي که بشر آينده در هيچ قاره اي، با هر دين و مذهب، رنگ پوست و نژاد، قادر به زندگي آرام و سالم نخواهد بود و لذا از نسل ما به خوبي ياد نخواهد کرد!

الزام به کاهش مصرف انرژي حاصل از سوخت فسيلي، اقتصاد بعضي از کشورهاي نفتي منطقه را به دليل سرمايه گذاري هزاران ميليارد دلاري آنان تهديد مي کند، پس، بيش از آنکه موضوع همراهي و همسويي با افکار عمومي جهان مطرح باشد که تا حدودي هست، اين کشورها مي توانند با بهره گيري از مزيت طبيعي حداقل 250 روز درخشندگي و تابندگي آفتاب در سال و فناوري هاي نسبتا ارزان و آسان، به راحتي از ديگران جلو بيفتند؛ آفتابي که مانند نفت، منطقه خاورميانه به خصوص کشورهاي عربي حاشيه خليج فارس و کشور ما ايران، بسيار فزونتر از کشورهاي غربي و شمالي از آن برخوردار هستند.

با اين ثروت خدادادي نبايد «باري به هر جهت» و خوش خوشان که «اين نيز بگذرد»، برخورد و در حق خود و نسل هاي آينده جفا کرد؛ ثروتي بالفعل که با سرمايه گذاري به موقع و شايسته مي تواند به يک منبع اقتصادي و سودآور تبديل شود.

مجموعه اين رخدادها و در پي آن برگزاري اجلاس مهم «کاپ 26» (COP26) در گلاسگو، بر يک نکته ديگر نيز تاکيد مي کند که موضوع اقليم از مرز ملي کشورها عبور کرده و به عنوان «ديپلماسي اقليم»، وارد روابط و سياست بين الملل شده است. کشور ما نيز عليرغم تمامي مسائل و مشکلاتي که دارد مي تواند با رويکرد جدي به اين ديپلماسي مهم و توانمند شدن در عرصه اجتناب ناپذير آن، پا به پاي جامعه جهاني سرمايه گذاري کند و در توليد کالايي که منابع آن يعني تابش خورشيد وارداتي نيست پيشقدم باشد!

فرانک مسعودي

 

گفتنی است این مقاله به عنوان یادداشت روز روزنامه مردم سالاری در تاریخ 29آبانماه 1400 نیز چاپ شده بود.

 

------------------------------------

به شبکه های اجتماعی ما بپیوندید:

کانال تلگرام: http://www.t.me/kajpress00

پیج اینستاگرام: https://www.instagram.com/kajpress00

 

 

 

  

 

 

33561927783576807403

  

تمامی حقوق مادی معنوی سایت محفوظ است .