اخبار کشاورزی:

کشاورزی از فراز سیاسی

یک شنبه 19 تیر 1401                 20:09

کاج پرس:

چه ساداتی نژاد برود، چه بماند، دشواری های کشاورزی همچنان افزون خواهد شد!

راهبرد «فعلا برسان»، در عرصه کشاورزی چون آفتی دامنگیر، اقتصاد این بخش را به روزمرگی و تصمیمات عاجل و واکنش های بی سرانجام گرفتار کرده است. از آنجا که دولت و به تبع آن وزارت جهاد کشاورزی نمی خواهند به خاطر شرایط حساس پیش آمده، کمبودی در عرصه تامین غذای مردم به ویژه اقشار دهک های پایین به وجود آید، لذا غالبا تصمیمات به صورت ابن الوقتی، ناگهانی و بدون برنامه ریزی قبلی اتخاذ می شود و از آنجا که وزارت جهاد کشاورزی علاوه بر مسئولیت تولیدات کشاورزی، مسئولیت بازرگانی قبل و بعد از تولید و مهم تر از این دو، تنظیم بازار محصولات کشاورزی و فراورده های دام و طیور و در نهایت امنیت غذایی را نیز بر عهده دارد ، هر گونه نارضایتی و کمبود در عرصه تولید و بازرگانی را متوجه این وزارتخانه و عملکرد وزیر جهاد کشاورزی می کند.

 به عبارت ساده، وزارت جهاد کشاورزی در چشم است و آنچه انجام می دهد و آنچه حسب دستور نهادهای دیگر و بالادست مانند جمع بندی جلسه های اقتصادی سران سه قوه در مورد کشاورزی و امنیت غذایی صادر می شود که وزارت جهادکشاورزی انجام دهد، حتی آنچه نمایندگان مجلس یا سایر نهادها و مؤلفه های قدرت از کشاورزی توقع دارند بر آفتاب می افتد.

این فرایند پیچیده و عرصه حساس توجه برانگیز تا آنجاست که حتی ناتوانی های کوچک و بعضا اجتناب ناپذیر وزیر جهاد کشاورزی، بیش از حد متعارف برجسته می شود و در مقطع فعلی این تصور نه چندان دوراندیشانه را ایجاد کرده که اگر ساداتی نژاد -که به قول آنان بیشتر به جای برنامه های همه جانبه حرف می زند و تئوری های دست نیافتنی می بافد- برود، مشکلات کشاورزی مملکت حل خواهد شد.

 اگر منصفانه فکر کنیم و نخواهیم نارسایی های موجود را فقط مدیریتی و یا بی برنامگی قلمداد کنیم، باید گفت ریشه بسیاری از مخمصه های متعدد کشاورزی از جمله عدم تامین به موقع نهاده ها برای دام و طیور و تخلف آشکار و غیر قابل دفاع پیش آمده در رابطه با واردات غیر متعارف نهاده ها با مشارکت سازمان مرکزی تعاون روستایی و همکاری یکی از تشکل های عمده دامداری، برمی گردد به بی نتیجه ماندن گفتگوهای برجامی.

 به عبارتی؛ تلاش دولت برای اثبات این مفهوم اقتصادی سیاسی که امنیت غذایی و سایر نارسایی ها، ربطی به مذاکرات برجام و رفع تحریم ها ندارد و نباید مشکلات اقتصادی کشور را به نتایج گفتگوهای برجام گره زد، شرایطی برای کشاورزی کشور به وجود آورده که اگر ساداتی نژاد هم برود و هر کس دیگری به جایش بیاید قادر نیست دامنه نارضایتی ها، نارسایی ها و کمبودهای نقدینگی ارزی وریالی را کاهش دهد و قیمت های فزاینده انواع کالاهای کشاورزی و فراوردهای غذایی با منشاء دامی  را کنترل کند.

 تمام ارزیابی های کارشناسانه و تحلیل های اقتصادی حاکی از آن است که اگر تغییری بنیادین در سیاست خارجی دولت به وجود نیاید، با موج گرانی های گسترده فراورده های دام و طیور و لبنیات و مواد غذایی در مهر ماه آینده روبرو خواهیم بود. این در حالی است که دستمزدها دیگر افزایش نخواهد یافت و البته تنظیم بازار از سوی وزارت جهاد کشاورزی بسیار دشوار و چه بسا از وضعیت کنونی بدتر شود.

خوب است در اینجا سری هم به  فضای سیاسی حال حاضر کشور بزنیم و چند نکته در عرصه جابجایی وزیر را یادآور شویم؛ از آنجا که جامعه ما سیاست زده است و رقابت میان جناح های سیاسی، نه بر سر خدمت موثر به مردم، بلکه برای کسب قدرت بیشتر است و قدرت طلبان هم کاری با مشکلات مردم ندارند، پس نمی توان باور کرد آنان که می خواهند در ترکیب وزارتخانه دست ببرند، قصد بهبودی در قیمت ها یا تحکیم امنیت غذایی دارند. حتی عده ای از نمایندگان، بحث جابجایی وزیر را ملعبه بازی های سیاسی قدرت طلبانه عاری از مسئولیت در مقابل مردم قرار داده و عده دیگری نیز صحنه این دشواری ها و نارسایی ها و تضعیف موقعیت جهاد کشاورزی را، برای کسب امتیاز و تحکیم موقعیت قوم و خویش خود و کسانی که برای ورود به مجلس وام دار آنها هستند مناسب و مغتنم می دانند.

 لذا باید هوشیار بود که در چنبره فریب این قدرت طلبان سوء استفاده چی که کوچکترین دلبستگی به کشاورزی مملکت و کشاورزان ندارند قرار نگیریم.

 در پایان، ممکن است شائبه ای به وجود آید که این تحلیل نوعی مقاله سفارشی جهت دار در دفاع از آقای ساداتی نژاد است، اما به واقع اینگونه نیست، آنچه گفته شد، دفاع از کشاورزی کشور، کشاورزان و مردم است که به رغم قول و قرارهای بسیار، به خاطر مسائل معیشتی به سختی در مضیقه هستند.

 باید گفت از منظر نگارنده به عنوان یکی از فعالان بخش مطبوعات تخصصی با فعالیت شبانه روزی برای اطلاع رسانی و فرهنگ سازی، وزارت ساداتی نژاد تاکنون برای نشریات و رسانه های برخط منتقد بخش کشاورزی، سیاه ترین دوران وزارتی به شمار می رود، زیرا ایشان از درون ائتلاف بازی و وعده وعیدها به وزارت رسید و هنوز هم سعی دارد با همین شیوه، امور را اداره کند. ایشان کوچکترین اعتقادی به رسانه های تخصصی بخش کشاورزی ندارد چون که این بخش از مطبوعات، بسیار بهتر و بیشتر از سایر رسانه ها می توانند بر ایرادات و اشکالات مدیریتی و سیاست گذاری های عجولانه ایشان انگشت بگذارند و اطلاع رسانی کنند.

 آقای ساداتی نژاد و همکارانشان خوب است بدانند که دیگر موضوع تیراژ و تعداد مخاطب به طور خاص برای این یا آن رسانه منسوخ شده و اگر موضوعی، حامل نقدی منصفانه، درست و بی غرض باشد به نحوی حیرت آور تکثیر می شود و تیراژ می گیرد. این نکته ای است که آقای وزیر باید به آن توجه جدی داشته باشد و به نظریه غیر علمی و کهنۀ کسانی که می گویند نشریات و رسانه های برخط تخصصی تیراژ ندارند اعتنایی نکند.

منصور انصاری