سخن روز؛ هیچ کشوری با مبالغه های تهی اداره نمی شود!
کشاورزی آینده جهان- 13/ 10/ 1403
منصور انصاری
وقتی کشوری به جای تکیه به دستاوردهای واقعی یا واقعیت ها به شعارهای مبالغه آمیز و خودفریبانه متوسل می شود و این پدیده، مُدام به عرصه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و علوم و دانش گسترش می یابد و غالبا هم از جایی با نوعی نگرش و به تقلید شروع می شود و هر کس در هر کاری که می کند خود را جز « تر» ها یا « ترین» ها می شمارد کشور از مسیر واقعی خود منحرف می شود.
این پدیده کاهنده و فریبنده تا آنجا که محدود و برای روحیه دادن باشد شاید مضر و زیان بخش نباشد ولی آنگاه که بیش از حد شد و اپیدمی یافت، کشور را در وضعیت خیال و اوهام به ورطه شکست می کشاند، چون پوشالی بودن همه آنچه که گفته شده، در عرصه واقعیت بیرونی، طبیعت و زندگی و برای تمام آحاد کشور به ویژه آنان که این شعارهای مبالغه آمیز غیر واقعی را قبلا شنیده اند آشکار می شود و حتی آنچه هم که راست است با تردید یا نفی مواجه می شود.
حال در این مطلب مختصر، به مصداق گسترش اتکای بسیاری از مسئولان ریز و درشت از وکلای مجلس گرفته تا دیگران و خلاصه تریبون داران عرصه سیاست و اقتصاد، پیوسته موضوع دانش بنیان های مختلف در همه زمینه ها به میان می آید که اگر شرکت های دانش بنیان مثلا در بخش کشاورزی اعم از زراعت، باغبانی، دام و طیور، آبزیان، ... پا به میدان بگذارند یا وارد کارزار حل مشکلات شوند چه و چه می شود!
تریبون به دستان که نه به فهم خود رحم می کنند و نه به درک و شعور مردم، چون کسی از آنان انتقاد نمی کند مدام سر هر کوچه و برزن فریاد دانش و دانش بنیان سر می دهند.
مثلا فلان وزیر که خودش در راس کار است و چندین معاونت را یدک می کشد می گوید این کار به دست دانش بنیان ها حل می شود! گویی تاکنون در غار کهف بوده و یک باره همچون ارشمیدس از گرمابه بیرون می آید و فریاد می زند «یافتم، یافتم؛ دانش را یافتم» و تازه، دانش را کشف می کند.
مبالغه در این مصداق تا آنجاست که مردم به طنز می گویند این دانش و کسانی که آن را دنبال می کنند تا حالا کجا بوده اند که کشور و مسائل آن به این روز افتاده است؟ چه بسا چند تا لعن و نفرین هم نثار این شرکت های دانش بنیان تصنعی با قالبی تهی از دانش کنند.
این مورد یکی از مصادیق کاهنده و نامید کننده است.
حال همگان می دانند دانش اگر باشد و مشکلی از مشکلات را حل کند خود تولید ثروت می کند و نیازی به حمایت های دولتی و بودجه و اعتبارات ندارد.
در تمام دنیا، این پدیده یعنی اختراع، ابداع، ابتکار عمل، کشف یک پدیده و فنون جدید، توجه جهانیان و سرمایه گذاران را بر می انگیزد بی آنکه ملعبه دست دولت ها شود.
مصادیق بسیاری در موضوعات دیگر به صورت مبالغه آمیز وجود دارد که همگان می دانند؛ مثلا ایران در زمینه پاکی هوا در نوع خود بی نظیر است یا کوشش هایی که ایران برای پاکی هوا می کند در جهان بی مانند است، کشاورزی ایران جزء برترین هاست، حمل و نقل و جاده های بی مانند ایران، مترو ی ایران در جهان فلان رتبه را دارد و ... که با جابجا کردن مقام ها و برتری ها، هم خود را گول می زنند و هم می خواهند مردم را گول بزنند.
لذا طبق گفته این مبالغه کنندگان، نیاز به توسعه، پیشرفت و رقابت با کشورهای منطقه نیست. همه چیز خوب و بر وفق مراد است. این مبالغه های غیر واقعی از جمله بحث برتری در دانش بنیان بودن، در فرایند نهایی ناامید کننده، یاس آفرین و زیان بخش برای کشوری است که در بسیاری از چیزها، از جهان و حتی کشورهای حاشیه خلیج فارس عقب است و نتوانسته است با کمک دانش، تحولات چشمگیری در عرصه های مختلف محیط زیست، کشاورزی، صنعت و تکنولوژی نرم افزاری در سامانه های نوین وب ها ایجاد کند که در سایر کشورهای دنیا خریدار داشته باشد، ولی به هر مسئولی که برسید خواهد گفت ما فلان تعداد شرکت دانش بنیان داریم و مقام اول تا سوم را از نظر تعداد این شرکت ها در جهان داریم، خوب که چه؟! هر موضوع و یا ایده ارزشمندی را با مبالغه بسیار از مسیر اصلی اش منحرف می کنیم!
در شبکه های اجتماعی ما را دنبال نمایید:
