دربارۀ «اتاق اصناف کشاورزی ایران» بیشتر بدانیم
کشاورزی آینده جهان- 08/ 11/ 1402
احمد حق پژوه؛ مشاور اتاق اصناف کشاورزی
ساختار نظام صنفی کشاورزی یا همان «اتاق اصناف کشاورزی ایران» تنها نهاد قانونی و فراگیر صنفی کشاورزان، بهره برداران و صاحبان مشاغل زنجیره سه گانه تامین، تولید و توزیع بخش کشاورزی است.
در تاریخ معاصر کشاورزی ایران بویژه سال های پس از انقلاب اسلامی، شاهد شکل گیری تشکل ها، انجمن ها و گروه ها و دسته های متنوع صنفی، اقتصادی و حتی شبه سیاسی کشاورزی تحت عناوین مختلف حقوقی بوده ایم که هر یک از آنها با هدف دفاع از منافع فعالان زیربخش های متعدد کشاورزی به دنبال سکان داری و پیشگامی صنوف و اقشار تحت پوشش خود بوده اند. به طور کلی این قبیل ساختارهای صنفی کشاورزی را می توان به لحاظ ماهوی به سه دسته زیر تقسیم کرد:
اول، بنگاه ها و نهادهای اقتصادی با ماهیت انتفاعی اعم از مشمولین قانون تعاون و یا تعاون روستایی از قبیل شرکت های تعاونی، اتحادیه ها، شرکت های سهامی زراعی، کشت و صنعت ها و نظایر آنها
دوم، موسسات و تشکیلات حزبی با رویکردهای سیاسی یا غیرسیاسی مشمول ماده 10 قانون احزاب با مجوز وزارت کشور مانند خانه کشاورز، بنیاد ملی گندم کاران و...
سوم، انجمن ها و مجموعه های خودجوش و غیررسمی صنفی با هدف پیگیری امورخاص صنفی اعضاء و فعالان حوزه های محصولی همچون انجمن پرورش دهندگان قارچ و انجمن جوجه یکروزه و مشابه آن
ضمن احترام به جایگاه و تلاش های تمامی این عزیزان، همانگونه که به سادگی قابل درک است هیچ یک از انواع تشکل ها و نهادهای فوق الذکر چه به لحاظ ساختاری و چه از نظر موازین قانونی نمی توانند به عنوان تشکیلات محوری صنفی و نماینده قانونی جهت مطالبه گری حقوق جامعه چند میلیونی کشاورزان و فعالان بخش کشاورزی کشور تلقی شوند بنابراین وجود ساختار رسمی، وظیفه مند و فراگیر صنفی که مطابق وظایف و اختیارات قانونی از طریق حضور در مجامع تصمیم گیری و تصمیم سازی بتواند در راستای سازماندهی، ساماندهی، احقاق حقوق صنفی و اجتماعی کلیه فعالان و صاحبان مشاغل بخش کشاورزی دربیش از ۹۰۰ عنوان شغلی فعالیت نماید، همواره از مطالبات و خلأهای جدی جامعه کشاورزی ما بوده است.
در هرصورت، شکل گیری ساختار نظام صنفی کشاورزی و منابع طبیعی با ماهیت غیرانتفاعی، غیردولتی و غیرسیاسی به عنوان تشکلی فراگیر و مردم نهاد با مشارکت مستقیم بهره برداران و صنوف مختلف بخش کشاورزی به منظور سازماندهی و اداره امور صنفی، اجتماعی و اقتصادی کشاورزان براساس قانون مصوب مجلس(۱۳۸۰) و آیین نامه اجرایی هیئت وزیران از سال۱۳۸۷آغاز گردید. این تشکیلات صنفی، در حال حاضر در تمامی استان ها و شهرستان های کشور فعال بوده و مطابق اصلاحات انجام شده در سال۱۳۹۷، ساختار جدید آن شامل اتحادیه صنفی کشاورزی، اتاق اصناف کشاورزی شهرستان، اتاق اصناف کشاورزی مرکز استان، اتاق اصناف کشاورزی ایران، کمیسیون نظارت بر اصناف کشاورزی شهرستان و استان و همچنین هیئت عالی نظارت بر اصناف کشاورزی ایران شامل 7 وزیر و رؤسای اتاق های بازرگانی و اصناف است.
وظایف ساختار نظام صنفی کشاورزی (اتاق اصناف کشاورزی) طبق ماده 3 آیین نامه اجرایی مصوب1۳۹۷ بدین شرح است:
الف- هویت بخشی به شاغلین و مشاغل بخش کشاورزی و ارتقای جایگاه حرفه ای بخش کشاورزی
ب - دفاع از حقوق و منافع صنفی و حرفه ای و پیگیری مطالبات قانونی و صنفی شاغلین بخش کشاورزی
ج - حضور در مجامع سیاست گذاری و برنامه ریزی بخش کشاورزی و زمینه سازی حضور فعالان بخش در فرآیند تصمیم گیری و تصمیم سازی.
د- تعامل با دستگاه ها و سازمان های دولتی در راستای تعیین الگوی کشت و ساماندهی زنجیره تولید و تامین محصولات کشاورزی.
ه- تعامل با دستگاه ها و سازمان های دولتی در جهت تنظیم بازار، قیمت گذاری محصولات کشاورزی و تعیین و تنظیم تعرفه های خدمات کشاورزی.
و- نظارت و کنترل بر تولید محصول سالم و بهبود شرایط تولید، صادرات و واردات محصولات بهره برداران بخش کشاورزی و ترویج شیوه های نوین کشاورزی
ز- همکاری با وزارت جهادکشاورزی جهت ارتقای سطح دانش و آگاهی و مهارت تولیدکنندگان و بهره برداران بخش کشاورزی و ترویج شیوه های نوین کشاورزی
نکته حائز اهمیت آنکه، این ساختار صنفی به دلیل خاستگاه اصلی خود و با استفاده از ابزارهای قانونی و سرمایه اجتماعی مناسب، به دنبال ترسیم نقشه راهی درجهت رفع موانع توسعه پایدار کشاورزی است، توسعه ای که پایه و اساس تأمین امنیت استوار غذایی جامعه، اشتغال پایدار و رفاه اجتماعی خانواده میلیونی کشاورزی کشور را درپی دارد.
در این رهگذر و باتوجه به درک کامل مشکلات ریشه ای و گره گاه های اساسی اقتصاد کشاورزی، رسالت آرمانی این ساختار صنفی، حرکت به سمت کشاورزی نوین و پیشرفته از طریق توسعه و تکمیل زنجیره ارزش کشاورزی، با هدف توسعه پایدار، تأمین امنیت غذایی و بویژه تلاش در مسیر استمرار تولیدات اقتصادی بخش همراه با تأمین کامل رفاه و امنیت شغلی کشاورزان خدوم و زحمتکش بوده، بدیهی است ازجمله مهم ترین الزامات بنیادین این راهبرد، فراهم آوردن زمینه های نرم افزاری و توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات این ساختار، جهت تدوین بانک جامع و به روزشونده اطلاعاتی از مبادی تولید با هدف مدیریت راهبردی کشاورزی و انجام امور مهم و اساسی همچون صدور مکانیزه شناسنامه و پروانه های کسب و کار، معرفی و عرضه محصولات سالم کشاورزی با چشم انداز کوتاه کردن فاصله میان تولیدکنندگان و مصرف کنندگان، پایش و کنترل مبادی تولید و افزایش بهره وری در بخش کشاورزی است.
سامانه سراسری تحت وب اتاق اصناف کشاورزی ایران موسوم به سبک« sabak.org » اساسا برای دستیابی به چنین اهداف بلندی طراحی و راه اندازی شده که در مطلبی دیگر، به طور کامل معرفی خواهد شد.
در شبکه های اجتماعی به ما بپیوندید:
